Lian Zilverberg
Ik ben Lian, van beroep docent, projectleider, trainer en coach, en niet professioneel fietser en wandelaar.
In coronatijd heb ik het wandelen pas echt ontdekt, ik ben dus een laatbloeier. In Coronatijd werd ik ziek, er gebeurde iets met me wat eigenlijk al langer onderhuids broedde. Volledig opgebrand kwam ik thuis te zitten, met een dikke vette burn-out. Ik kreeg een hevige tinnitus, mijn beide ouders werden ziek en stierven (ik mantelzorgde) , en ik doorliep een 4 maanden durend traject bij Adelante Revalidatiekliniek om met mijn tinnitus om te gaan. Allemaal in nog geen 2 jaar tijd.
Op advies ben ik gaan wandelen tussendoor. Het effect wat dit op me had vond ik verrassend. De momenten van reflectie die het je oplevert, de rust die het ritme van je stappen met zich meebrengt, en het gevoel op te gaan in je omgeving vond ik heerlijk. Anders dan bij wielrennen, waar je toch constant alert moet zijn op de omgeving, medeweggebruikers en de snelheid van je fiets en jezelf.
Mijn oude werk als projectleider en groepstrainer kon ik niet meer uitvoeren, 8 uur per dag een groep mensen leiden en aansturen vroeg te veel van me. Dit frustreerde enorm, meer dan 2 jaar heb ik geworsteld met en gevochten tegen de frustratie van mijn onvermogen om mijn oude werk te hervatten en uit te voeren. Samen met de overige gebeurtenissen leidde dit tot een gevoel van totaal ongeluk. Ik zag weinig leuks meer in het leven. Op dat moment besloot ik dat het tijd was om me eens volledig uit de situatie te trekken en eens alleen aan mezelf te denken en aan wat IK wil en IK leuk vind en wil doen. Dat was het moment dat ik in een impuls besloot naar Porto te vertrekken, enkele reis, om de Camino naar Santiago te gaan lopen. De beste beslissing ooit. Ik merkte dat het wandelen me rust gaf, me deed reflecteren, en inzien wat nou echt belangrijk is en wat niet, zowel qua materiele als immateriële zaken. Me te laten voelen waar mijn passie lag, wat ik wel nog geregeld kreeg en wat niet. Mijn lijf beter te leren kennen, wat me toch in de steek gelaten had de laatste tijd. Maar vooral ook om de dingen te laten gebeuren zoals ze gebeuren, het loslaten, de dingen accepteren zoals ze zijn. “Acceptance and Commitment” met alle obstakels die er zijn in een leven. De Camino heeft ervoor gezorgd dat ik anders tegen mijn leven aan ging kijken.
Voor mij is Wanderlust ontstaan in mijn hoofd in deze paar weken in Portugal en Spanje. Het coachen en begeleiden van mensen is nog steeds mijn passie, hetzelfde geldt voor reizen en wandelen. Wanderlust is dus voor mij de ideale synergie waarin deze 2 passies samenkomen.
Als coach ben ik aangesloten bij NOBCO, de beroepsvereniging voor professionele coaches, ik leg mij toe op wandel- natuurcoaching en persoonlijk leiderschap. Daarnaast voer ik de reisbegeleiding uit tijdens de travels van Wanderlust. Ik kijk er naar uit om samen met jou mooie wandelingen en reizen te mogen maken.
Ingeborg Roy
Ik ben Ingeborg Roy, van nature avontuurlijk, loyaal, positief, sociaal, energiek en empathisch.
Ik weet hoe het is om alle ballen hoog te houden en jezelf door alle uitdagingen van het leven compleet te vergeten. Mijn scheiding heeft me diep geraakt en in diezelfde periode is mijn vader overleden. Deze twee ingrijpende gebeurtenissen hebben mij ertoe bewogen om in het voorjaar van 2016 alleen op pelgrimstocht te gaan. De pelgrimsroute naar Santiago de Compostella wordt ook wel de Camino (‘de weg’) genoemd. De Camino is een web van routes die leiden naar het graf van de apostel Jakobus in Santiago de Compostella in Spanje. Het bekendste wandelpad is De Camino Frances die op een knooppunt bij het Franse stadje St. Jean Pied de Port begint. Ook mijn Camino is daar gestart en gedurende zes weken tijd heb ik in mijn eentje zo’n kleine 1000 km afgelegd.
Mijn Camino heeft me enorm geïnspireerd. Je wordt teruggeworpen op jezelf en losgemaakt van het normale bestaan. Al wandelend door de prachtige bergen en de adembenemende vergezichten voel je je nietig worden. Je verstilt bij het horen van fluitende vogels in het bos. Je ervaart een eenwording met de natuur. Met pijnlijke voeten bezoek je kloosters en kerken. Je overpeinst bij saaie wandelingen door industriegebieden. Je passeert veel mensen die even bij je aansluiten, dan weer doorlopen of achterblijven. In de herberg eet je samen met medepelgrims, luister je naar elkaars verhalen en ‘s nachts erger je je aan het gesnurk in de gemeenschappelijke slaapruimtes. Iedereen is één; de verschillen tussen afkomst, geloof en economische status zijn weggevallen. Zo ontstaat het gevoel om in het nu te leven, om dankbaar te zijn en ontvankelijk te worden voor wat er op je pad komt.
Een pelgrimstocht is naast een letterlijke wandeltocht ook een innerlijke tocht. Het is een pad van bezinning, reflectie en bewustwording. Ik ben me bewust geworden van het feit dat ik iets wil betekenen voor de medemens. Dat is de reden dat ik me meer ben gaan verdiepen in het vak coaching. In eerste instantie gerelateerd aan mijn functie als coach/adviseur in de medezeggenschap, daarna heb ik de verdieping gezocht door de opleiding tot professioneel coach en de specifiek gerichte (Noloc gecertificeerde) opleiding tot loopbaancoach te volgen.
Wandelen is mijn passie geworden en sindsdien heb ik vele wandeltochten ondernomen, zoals o.a. La Via Degli Dei, De Camino Portugues, de Jesus Trail, etc. Hoe mooi is het als je dit samen met anderen kunt delen in welke vorm van wandelen dan ook. Wanderlust biedt daarom ook vele verschillende soorten wandelingen aan, voor ieder wat wils.
Wie durft te verdwalen, vindt nieuwe wegen… en ik loop graag even met je mee.
